تا زنده باشم چون کبوتر دانه می خواهم
  امروز محتاج توام؛ فردا نمی خواهم

                                                                  آشفته ام...زیبایی ات باشد برای بعد
                                                               من درد دارم شانه ای مردانه می خواهم
از گوشه ی محراب عمری دلبری جستم
  اکنون خدا را از دل میخانه می خواهم

                                                                 می خندم و آیینه می گرید به حال من
                                                               دیوانه ام، هم صحبتی دیوانه می خواهم

      در را به رویم باز کن! اندوه آوردم
امشب برای گریه کردن شانه می خواهم

                                          

                                             « علیرضا بدیع»

از زندگی ، از این همه تکرار خسته ام

از های و هوی کوچه و بازار خسته ام

دلگیرم از ستاره و آزرده ام ز ماه

امشب دگر ز هر که و هر کار خسته ام

دلخسته سوی خانه ، تن خسته می کشم

آه ... کزین حصار دل آزار خسته ام

بیزارم از خموشی تقویم روی میز

وز دنگ دنگ ساعت دیوار خسته ام

از او که گفت یار تو هستم ولی نبود

از خود که بی شکیبم و بی یار خسته ام

تنها و دل گرفته و بیزار و بی امید

از حال من مپرس که بسیار خسته ام

« محمد علی بهمنی»

  زیبای من ،عروس ِ قشنگ ِ شمالها 
ای انـتـهای خـوب ِ همه احتمالـها
تا از خطوط ِ ممتد ِ چشمان ِ من روی
پـر می شود تمام ِ شبم از سئوالها
حوای با مرام ِ منی مـی شناسمت
می چینم از خیالِ تو سیب ِ محالها
از سایه سار آیه ی ِ رحمت رسیده ای
از یک طلوع ِ ریخته در زیـر ِ شالها
رویای کهکشانی من در تو گم شده
ای دامن ِ تو کوچه ی آهو خصالها
بالای گونه های تو فانوس ِ بندری
پیراهنت قصیده ای از پـرتـقـالها
دلواپسم بـرای شما نـازنین ِ مـن
می تـرسم از نگاه ِ سیاه ِ شغالها
بانو زمین بـرای شما آفـریده شد
تا پر شود به شوق ِ تو تقویم ِ سالها

                                                             علي سعادتخواني